To doskonała alternatywa dla pizzy. Podana z domowym sosem pomidorowym przypomina w smaku pizzę, a jeśli zdecydujecie się na inne dodatki, np. smażoną borówkę lub żurawinę, będzie smakować prawie jak deser. Pierwszy raz jadłam podobną tartę u naszych przyjaciół. Przepis pochodzi z dość starej książki Encyklopedia sztuki kulinarnej, E. Koźniewska i M. Łebkowski, Warszawa, 1992 r. Tutaj placek z serami nosi nazwę: groyere, a głównym składnikiem jest ser moroilles. Jeśli chcecie podać tartę jako danie obiadowe, warto przygotować jeszcze lekką sałatę i kieliszek czerwonego wina.
Proporcja na formę 30 cm
Ciasto kruche
150 g mąki
100 g zimnego masła
1 żółtko
2 łyżki zimnej wody
1 łyżeczka soli, gałka, ostra papryka w proszku
Nałożenie
250 g sera żółtego, np. goudy i cheddara (w każdym razie dwa rodzaje różniące się smakiem)
200 g sera twarogowego półtłustego
3 jajka
3 łyżki gęstej kwaśnej śmietany 18%
sól, pieprz, czerwona papryka w proszku, gałka muszkatołowa
Zagniatamy ciasto i schładzamy, ale jeśli nie mamy na to czasu, wylepiamy ciastem formę do tarty lub zwykłą tortownicę. Możemy teraz schłodzić ciasto jeszcze raz, wtedy jest szansa, że w trakcie pieczenia nie spłynie. Nagrzewamy piec do 180-200 st. C. Ciasto w formie przykrywamy papierem do pieczenia (wcześniej zgniatamy papier, dzięki temu łatwo wyłożyć formę) i wsypujemy groch lub specjalne ceramiczne kulki. Jeśli jest to groch (u mnie ciecierzyca i żółty łupany), nie wyrzucamy go po upieczeniu ciasta, tylko wsypujemy do pudełka i używamy po raz kolejny przy następnych wypiekach.
Pieczemy spód przez ok. 10-15 minut, zdejmujemy groch i podpiekamy jeszcze chwilę na lekko złoty kolor.
W trakcie pieczenia przygotowujemy nadzienie. Żółte sery ścieramy na tarce o grubych oczkach, twaróg rozdrabniamy za pomocą widelca, łączymy. Jajka roztrzepujemy ze śmietaną, tylko do połączenia. Masę łączymy z serami i przyprawiamy. Wylewamy na podpieczone ciasto. Tartę pieczemy ok. 20-30 minut. Podajemy gorącą, chociaż równie dobrze smakuje zimna, więc co kto lubi.